Wat doe ik hier?

Even een korte update vanaf de Galapagos! Het is hier nog steeds helemaal geweldig! Wat een natuur, wat een mensen en wat een leven! Deze week heb ik vooral gewerkt aan mijn stage. Het plan van aanpak is af en het begin aan het eerste deelverslag is gemaakt. Nu denken veel van jullie waarschijnlijk: 'Maar wat ga je daar nou eigenlijk doen!?' Ik citeer uit mijn plan van aanpak (wel in het Engels, sorry):

Most of the people in Ecuador do not speak another language than Spanish. Although the inhabitants of Galapagos speak better English than anywhere else in Ecuador, it causes problems at the hacienda. The permanent workers cannot explain the reason for the tasks volunteers have to do. The volunteers are getting clear tasks written by the organizations who gain the volunteers, but an often complain is that the volunteers do not understand why they have to do what they are doing. They get the feeling that they are kept busy while doing unnecessary work.

Another missing link is a coordinating person. When the volunteers arrive at their hacienda, they have big expectations about the work they’re about to do. The problem is that they have no idea what they are going to do until the morning of that working day. Jose is cooperating with a lot of other villagers on San Cristobal, which is a good thing, but nobody knows about it. As a conclusion there must be a clear description of all the tasks a volunteer can be doing at the hacienda. It is also needed to work more structured by making for example a week planning. In this way the high expectations can be reached. 

Gaining volunteers can be done different. At the moment the offer of volunteer work is just focused on the work they will be doing. The question is: can it be offered in a more touristic way? Nearly every person in the western world wants to travel to one of the most beautiful and unique places on earth. That can be used in the promotion of volunteer work. 

Ik ga dus werken in twee delen. In het eerste deelverslag ga ik onderzoek doen naar de huidige situatie, verwachtingen en meningen van de vrijwilligers en hoe er samengewerkt wordt. In het tweede deel ga ik een advies schrijven aan Jose over samenwerkingen, benodigde veranderingen op de hacienda en marketing. Ik hoop dat het nu een beetje duidelijk is ;).

Maar ik heb natuurlijk niet alleen aan het plan van aanpak gewerkt. Eens per week helpen we Jose een dagdeel mee op de hacienda. Vrijdag hebben we gewerkt in de moestuin om het onkruid te verwijderen en producten als rode bieten, suikerriet, mais en guava. Onkruid wieden wordt hier gedaan met een enorm en heel scherp kapmes. Het oogsten wordt gedaan door een oud mannetje. Zonder moeite tilde deze oude man zakken van een kilo of tien/vijftien naar de opslag. Je wilt je toch niet laten kennen als je er dan achterloopt met ook zo'n zak! Vanaf de moestuin zijn we verder gelopen naar het tortoise breeding centre van het National Park. Onze eerste landschilpadden! Wat een geweldige dieren zeg! Zo sloom en dom, maar ontzettend vermakelijk! Vooral als er eentje op zijn rug valt. Dan duurt het minstens een halfuur voordat 'ie weer rechtop ligt, maar het is zo grappig om te zien dat je kan blijven kijken. Foto's rechts hiervan!

Galapagos!

Na een nachtje Guayaquil was het dan echt zover! Galapagos! Zondag vlogen we naar ons eiland San Cristobal. De tassen moesten allemaal flink gescand en doorzocht worden of er geen verse vruchten of zaden in zaten. Vervolgens werd het hele vliegtuig ondergespoten met anti-insectenspray. De landingsbaan lag ongeveer in de zee. Het was dus maar hopen dat er daadwerkelijk land was toen we landden. En dat was er! Jose kwam ons ophalen op het vliegveld. Een kneuterig vliegveldje waar ongeveer twee vliegtuigen per dag komen. Met de taxi gingen we richting de Hacienda. Het regende die dag. Mark en ik zitten op dezelfde Hacienda. Daan op een andere, maar dat is maar vijf minuten lopen. Nadat we onze slaapplaats hadden gevonden gingen we met twee vrijwilligers mee om een kratermeer te zoeken. Daar schenen heel veel verschillende vogels te zitten. Maar na een lange wandeling over modderige paden op onze laarzen gaven we het op. We konden het niet vinden... 's Avonds vroeg naar bed na een vermoeiend reisweekend!

 Op maandag moesten we om half acht beginnen. We zouden die dag gaan werken op de Hacienda zoals de andere vrijwilligers dat normaal gesproken doen. De hele ochtend hebben we vervolgens in de regen plantjes verwijderd die niet thuis horen op de Galapagos. Het klinkt niet zo slecht maar het was toch anders als we verwacht hadden. Even een momentje van 'komt dit wel helemaal goed?'. De volgende dag bleek dat helemaal goed te komen! Even een dagje slapen, rusten en wennen aan het leven op San Cristobal, oftewel: Snorkelen!! Wat een heerlijke dag was dit! Zoveel zeeleeuwen, zeeschilpadden, unieke vogels en andere dieren! Niet normaal! We zagen het weer helemaal zitten!

 
Woensdag hebben we de hele dag aan onze stageopdracht gezeten. Het plan van aanpak moet namelijk worden geschreven. In het Engels natuurlijk. Tussen het typen door zijn we even naar de sinaasappelboom gelopen die een stukje in het nationaal park staat. Daar hebben we een stuk of 15 sinaasappels geplukt en vervolgens sap gemaakt. Het was ook de eerste dag dat het niet regende daar in de hooglanden. Vaak is het namelijk droog aan de kust maar regenachtig in de hooglanden.

Nu zitten we even te internetten in het kuststadje. Dit is de enige plek waar dat kan op het eiland en bovendien hebben we nog mobiel bereik ook! Het is hier heerlijk relaxed. De 'manana manana' sfeer hangt overal. Kortom: het komt hier helemaal goed!!

Semana numero dos y tres

De laatste keer dat ik een verhaaltje op dit blog zette, schreef ik dat ik een beetje ziek was. Dat is vorige week eigenlijk niet meer veranderd. Pas op vrijdag ben ik weer naar school gegaan. Het grootste nadeel daarvan was eigenlijk dat ik een achterstand opliep met het Spaans. Gelukkig was onze docente die week niet heel super waardoor ik niet heel veel heb gemist. Intussen heb ik alles weer bijgewerkt en ben ik weer helemaal beter.

Het weekend was heerlijk relaxed. We zouden eigenlijk gaan walvisspotten aan de kust (Puerto Lopez), maar volgens de experts zijn deze ook heel goed te zien vanaf de Galapagos eilanden. Dat scheelt ons dus een reis van twee keer 12 uur in de bus. Met de hele groep Nederlanders, inmiddels zeven man, zijn we op zaterdag naar Ciudad Mitad del Mundo geweest. Dit is een toeristisch 'dorpje' dat precies op de evenaar ligt net ten noorden van Quito. De reis heen met het openbaar vervoer was al een hele opgave. Gelukkig kosten bussen maar 25 cent per ritje. Het dorpje zelf was heel overdreven toeristisch, maar had wel charme. Voor twee dollar mag je naar binnen. Voordat we bij het monument kwamen waar het allemaal om ging, een soort toren met een bal erop, moesten we langs alle restaurantjes en souvenirwinkeltjes. Het monument was wel indrukwekkend, zoals je op de foto kunt zien. Na een eitje gebalanceerd te hebben op een spijker (een typisch trucje dat alleen op de evenaar kan, zeggen ze) gingen we weer richting huis om ons op te maken voor een avondje stappen in Quito. Dit was ontzettend gezellig. In de kroeg hebben we nog een hele groep Amerikanen ontmoet die ook drie maanden naar hetzelfde eiland op de Galapagos gaan als wij. Een beetje aparte typetjes. Maar ja, ach, Amerikanen he...

Op zondag zijn we vervolgens naar Parque La Carolina gegaan. Een groot park in het noorden van Quito waar iedereen op zondag ontspant. Een heerlijke sfeer. Overal waren mensen aan het skaten, breakdancen, zonnen en zelfs waterfietsen. Opvallend is dat de stad helemaal verlaten is op zondag, behalve het park. Daar is het ontzettend druk. Na een suikerspin zijn we weer naar huis gegaan.




Nu zijn we net terug uit de bar waar we Uruguay - Ecuador hebben gekeken. Als er hier gevoetbald wordt, wordt iedereen gek. De straten zijn vol, iedereen heeft een shirtje aan en het lijkt wel of heel de stad een middagje vrij krijgt. Een geweldig sfeertje dus want een feestje bouwen, dat kunnen ze hier wel. Ecuador staat er best goed voor. Vrijdag hebben ze van Bolivia gewonnen en vandaag gelijk tegen Uruguay. De volgende wedstrijd tegen Chili is vrij cruciaal, maar dan zijn ze wel pas op de helft. Er is dus kans genoeg dat Ecuador naar Brazilie gaat in 2014!

Zaterdag vertrekken we naar Guayaquil (kustplaats) om zondag naar San Cristobal te vliegen. We hebben er ontzettend veel zin in en zijn ontzettend nieuwsgierig hoe het er daar allemaal aan toe gaat. Vandaag vertelde Nicole (van het stagebedrijf) dat er in november het jaarlijkse schilpadden-tel-weekend is. Hier hadden ze nog vrijwilligers voor nodig. Dat leek ons helemaal geweldig. Nu nog even uitzoeken hoe we ons moeten opgeven. Als iemand anders daar nog interesse voor heeft, laat het maar weten! ;)

Ik probeer volgende week snel een update te geven hoe het daar is!

La mercado, el Cotopaxi y la laguna Quilotoa

De eerste week in Quito was ontzettend gaaf. De mensen zijn hier vrolijk en het leven is relaxed.  Toch is elke dag weer vermoeiend. We krijgen veel nieuwe informatie te verwerken en we moeten wennen aan het Ecuadorse leven. Op dit moment (maandag) lig ik op bed en sla ik mijn Spaanse les over. Even iets verkeerd gegeten. Echt iets dat niet te voorkomen is in Ecuador…

 

Donderdag stond er een uitje naar de markt op het schoolprogramma. Een excursie richting een stukje ontoeristisch Quito en een kennismaking met de Ecuadorse cultuur. Na een busreis van ongeveer een half uur bezochten we eerst een kerk. Ze zijn hier heel goed in pleintjes met kerken. Overal door de hele stad heen liggen dezelfde pleintjes met enorm indrukwekkende kerken eraan. Een fontein met kinderen die de muntjes eruit vissen is ook een nooit ontbrekend aspect in dit geheel. Zo ook hier. Nadat we binnen in de kerk waren geweest mochten we ook de toren beklimmen. Het grappige was dat we gewoon op het dak van de kerk uitkwamen. Geen hekjes of muurtjes maar gewoon een betonnen plateau waar we op stonden. Het uitzicht was wel echt geweldig. We hadden een overzicht over de grote markt. Niet veel later stonden we ook op die markt. We begonnen bij de fruitafdeling. Hier liet Pablo (onze leraar) ons van allerlei soorten vruchten proeven. Opvallend was dat veel van dit fruit leek op een passievrucht. Een beetje glibberig met veel pitjes, maar wel ontzettend lekker! De dierenafdeling was ook indrukwekkend. Honden, katten, konijnen, cavia’s (eten ze hier veel), kippen en noem maar op. Allemaal in een zak of klein kooitje ingepakt. Je vraag je vast af hoeveel je hier dan betaalt voor een hond. Antwoord: 1 dollar! Niet alleen levende dieren waren van de partij, ook voor alle ingewanden, poten en hoofden van een kip kan je terecht op de markt! De sfeer was heerlijk. Drukte, mannen die rondlopen om kapstokken te verkopen en lage overkappingen tegen de zon sierde het plein. Een geslaagd uitstapje dus!

Voor het weekend hadden we een reisje richting de Cotopaxi vulkaan en het  kratermeer Quilotoa geboekt. Op zaterdag was het vroeg dag. Om 7:00 ging de bus om de eerste stop te maken bij het hotel waar we ’s avonds zouden overnachten. Hier konden we vast onze tassen droppen en werden de fietsen voor later op de middag opgepikt. We reden vrij snel door naar de indrukwekkend hoge vulkaan waarvan de top op bijna 6000(!) meter ligt. Wij zijn tot een hoogte van 4800 meter gekomen waarvan we het laatste stuk gelopen hebben (toch wel grappig als je bedenkt dat het hoogste punt van Nederland 321m is). Het was koud en winderig daarboven. Bovendien is het niet makkelijk om op die hoogte een stuk omhoog te klimmen. Maar het was het waard! Een spookachtige mist hing rond de berg. Van uitzicht was er dus niet echt sprake, maar toch was het prachtig! Toen we weer terug afgedaald waren bij de bus konden we met de fiets verder naar beneden. Dit was ontzettend gaaf! Bovendien speelde dit zich af onder de wolken dus hadden we ook een geweldig uitzicht. Na geweldige dag nog een beetje relaxen in het luxe PapaGayo hotel waar we verbleven om daarna vroeg naar bed te gaan.

Op zondag gingen we richting het Quilotoa meer. Deze dag was heel divers. We begonnen met een korte stop bij een markt om wat inkopen te doen voor de rest van de dag. Deze bestonden vooral uit  fruit en water. Natuurlijk was de markt weer ontzettend leuk! De volgende stop was bij een authentiek Ecuadors huisje gemaakt van stro en modder. Het was slim gebouwd zodat het wind- en waterdicht was. Hier kwam ook weer de Ecuadorse liefde voor cavia’s naar voren. Ze gebruiken deze namelijk als geneesmiddel. Als je ziek bent wrijven ze met een cavia over je heen om hem daarna te offeren. Dit schijnt dan te helpen... Het hele huisje zat dan ook vol met cavia’s. Nog steeds reden we over de hoge bergtoppen heen met wisselend uitzicht. Af en toe reden we net onder de wolken en hadden we een prachtig zicht over de vallei en soms reden we net in de wolken waardoor je nog geen tien meter vooruit kon kijken. Uiteindelijk kwamen we dan aan bij het grote kratermeer dat boven een actieve vulkaan ligt. Er zijn trouwens verschillende vulkanen, waaronder deze en de Cotopaxi, die allang zouden moeten uitbarsten. Voor de Cotopaxi geld bijvoorbeeld dat deze elke 150 jaar moet uitbarsten, daar zitten we al een tijdje overheen. Fijn… Het zou een enorme ramp zijn als deze vulkaan uitbarst aangezien hij heel Quito zou vernietigen! Nou, daar denken we dan maar even niet over na. Het meer was prachtig. De foto zegt meer dan ik zou kunnen beschrijven dus dat ga ik dan ook zeker niet proberen. We zijn helemaal naar het water afgedaald om vervolgens weer (met veel uitrustmomentjes door de enorme hoogte) naar boven te klimmen. Op de terugweg naar PapaGayo was er ook nog actie. We hebben namelijk met ons busje een elektriciteitsdraad eraf gereden! Het hele dorp stond op zijn kop, Door de menselijke  blokkade konden we niet doorrijden en moesten we wachten op de politie. De politie dacht er echter hetzelfde over en na een halfuur bleek dat ze in het iets verderop gelegen politiebureautje op ons aan het wachten waren. Twee van de boze dorpsbewoners reden met ons mee richting het bureau waar alles afgehandeld werd. Gelukkig waren we met een leuke groep onderweg. Iedereen kon er om lachen. De groep bestond uit alle nationaliteiten die je kunt verzinnen met alle achtergronden die je je kunt voorstellen. Van Duitsers die in zeven maanden een wereldreis maken tot Israëliërs die op een jongerenreis zijn. ’s Avonds laat kwamen we weer in Quito aan. Nog even wat eten en kennis maken met onze nieuwe huisgenoten en naar bed.